Dopasowanie modelu substytucji
Mając dopasowane zestawy sekwencji powoli dochodzimy do etapu konstruowania drzew filogenetycznych. Najpierw jednak należy do naszego zestawu sekwencji dopasować odpowiedni model ewolucji molekularnej (substytucji).
Dopasowanie modelu ewolucji molekularnej: jModelTest 2 - GUI
Niektóre programy konstruujące drzewa filogenetyczne, jak na przykład omawiany dalej iqtree potrafią same oszacować, który model jest odpowiedni dla danego zestawu sekwencji. W innych przypadkach powinniśmy wcześniej go znaleźć. Jednym z programów, które dobrze się do tego nadają jest jModelTest 2. Można go uruchomić z linii komend ale posiada też interfejs graficzny.
Program można pobrać ze strony https://github.com/ddarriba/jmodeltest2/releases.
Pobrany plik należy rozpakować. W powstałym katalogu znajdziemy m. in. pliki uruchamiające program. Warto też pobrać obszerny manual. Czynności te można oczywiście wykonać z linii komend:
Powyższe linki kierują do najnowszej wersji programu w chwili pisania tego skryptu. Warto najpierw sprawdzić czy w międzyczasie nie ukazała się kolejna wersja i w takim wypadku zaktualizować adresy do plików.
Teraz wejdźmy do katalogu programu:
Uruchamiany plik programu to jModelTest.jar. Jest to program napisany w języku Java i uruchamiamy go wydając komendę:
Nie jest to zbyt wygodne, dlatego użyjemy dostarczonego skryptu runjmodeltest-gui.sh (sprawdź jego zawartość).
Możesz oczywiście zmienić jego nazwę na jeszcze wygodniejszą, np run.sh.
Po uruchomieniu programu pojawia się okno:
Teraz trzeba wybrać zestaw dopasowanych (!) sekwencji. Wybieramy z menu Load DNA alignment (lub używamy skrótu <Ctrl>+O).
Przejdź do katalogu, w którym zostały zapisane dopasowane sekwencje z poprzedniej lekcji. Niestety, okienko służące do wybierania plików domyślnie wyświetla tylko pliki o nazwach *.phy, *.fas, *.nex, jeśli więc nasze zestawienie zostało zapisane z przedłużeniem fasta to nie będzie widoczne.
Nie jest to duży problem, wystarczy zmienić opcję na All files:
Wybierz plik w którym znajdują się dopasowane i przycięte sekwencje atp6 tu: atp6-dopasowane.fasta.
Po otwarciu pliku a dole okna głównego pojawia się informacja dotycząca liczby sekwencji i miejsc:
Przy okazji zwróć uwagę na komunikat na dole ekranu w czerwonym kolorze. Zanim znajdziemy model ewolucji musimy obliczyć ,,Likelihood scores'' co można przetłumaczyć jako ,,Wyniki wiarygodności''.
Pokazuje się okno w którym można ustawić parametry:
Oczywiście wartość ,,Number of processors requested'' odpowiadająca liczbie rdzeni procesora(ów), które mogą być użyte w obliczeniach zależy od parametrów komputera na którym uruchamiamy obliczenia. Nie będę omawiał wszystkich sekcji, zwrócę jedynie uwagę na ,,Number of substitution schemes'' gdzie wybieramy liczbę testowanych schematów substytucji. Nie jest to liczba testowanych modeli, ponieważ dany schemat podstawień może uwzględniać lub nie zmienną frekwencję nukleotydów. Na przykład modele JC i F81, mają taki sam schemat substytucji, zakładają takie same prawdopodobieństwo zmiany każdej zasady w inną ale w F81 poszczególne zasady mogą mieć różne frekwencje, czego nie uwzględnia JC. Tak więc wybierając wartość 11 tak naprawdę testowanych jest 14 modeli (o ile zaznaczona jest opcja ,,Base frequences''). Dodatkowo domyślnie badane są parametry G i I (sekcja ,,Rate variation'') oraz ich kombinacja, co daje w tym przypadku 88 możliwości.
Mogło by się wydawać, że im większą wartość zaznaczymy, tym lepiej. Jednak niekoniecznie jest to prawda. Jednym z powodów ograniczenia testowanej liczby modeli jest czas obliczeń. Czasem jednak po prostu program, który będziemy później używać do wyliczania drzew, przyjmuje ograniczony zestaw modeli (np. mrBayes).
Dokładniejszy opis poszczególnych opcji można znaleźć w manualu jModelTest, przy opisie parametrów podawanych przy uruchamianiu programu z linii komend.
Po ustaleniu opcji, klikamy ,,Compute Likelih...''
Pokazuje się okno pokazujące postęp obliczeń:
Po zakończeniu obliczeń w oknie głównym pokazują się wyniki dla poszczególnych modeli i ich parametrów. Nie będziemy ich tu omawiać, ale przejrzyj je i spróbuj z nich jak najwięcej odczytać.
Wyniki dla poszczególnych modeli można wygenerować w wersji tabelarycznej wybierając w menu:
Results->Show results table
Sprawdź teraz pozycję ,,Analysis'' w menu. Kilka opcji wcześniej nieaktywnych teraz jest odblokowanych. Teraz będą nas interesowały dwie: Do AIC calculations... oraz Do BIC calculations....
AIC (Akaike Information Criterion) oraz BIC (Bayesian Information Criterion) to kryteria wyboru modelu z dostępnych oparte na zasadzie znalezienia tak złożonego modelu jak to potrzebne, ale nie bardziej. Czyli ,,karane'' są modele zbyt złożone, przy czym BIC jest pod tym względem bardziej restrykcyjny. Jak zwykle, na pytanie ,,który jest lepszy'' nie podam jednoznacznej odpowiedzi. Rozważania na ten temat można znaleźć na przykład tu.
Najpierw wybierz Analysis->Do AIC calculations....
Pozostawiamy ustawienia domyślne i klikamy `Do AIC calculations``. Wynik pojawia się w oknie głównym programu. Na górze widać wybrany model i dopasowane do niego parametry:
Jak widać, jest to model GTR+G
Poniżej znajduje się coś co wygląda znajomo:
Tak to drzewo zapisane w formacie Newick. Można szybko podejrzeć jego topologię np. na stronie Trex-online.
Dalej znajduje się tabela z wynikami dla poszczególnych modeli:
Zwróć uwagę na kolumnę AIC. Wybrany model to ten, który ma najniższą wartość.
Przejdźmy teraz na koniec wygenerowanych informacji.
Tak, to jest podana komenda uruchomienia programu phyml, który generuje drzewa filogenetyczne, wraz z potrzebnymi parametrami. Sprawdź zawartość podanego przy parametrze -i pliku. Zapewne u Ciebie będzie miał inną nazwę niż w podanym przykładzie. Zachowaj jego kopię w dogodnym miejscu na później. Teraz możesz wypróbować zaproponowaną komendę i podejrzeć wynik na podanej powyżej stronie internetowej wizualizującej drzewa.
Sprawdźmy teraz jaki wynik da nam kryterium BIC. Okienko z opcjami również pozostawiamy bez zmian:
Format wyników jest podobny jak poprzednio, choć wynik inny. W tym przypadku najmniejszą wartość BIC otrzymał model TIM1+G.
Wejdź teraz w menu do opcji Results->Show results table. Zauważ, że teraz aktywne stały się zakładki z wynikami AIC i BIC. Kliknij w zakładkę AIC. Jak można było przypuszczać, znajdują się tam wyniki w formie tabelarycznej. Model o najlepszym wyniku, czyli najniższej wartości AIC jest zaznaczony na czerwono. Klikając w nagłówek kolumny AIC tabela zostanie posortowana wg. tej wartości, więc ,,zwycięzca'' znajdzie się na szczycie.
Teraz w menu wybierz Results->Build HTML log. Wygenerowany plik zapisz w miejscu domyślnym, czyli w katalogu programu jModelTest 2. Otwórz go w przeglądarce internetowej i sprawdź co potrafisz z niego odczytać. Można również skorzystać z linków pozwalających podejrzeć wizualizację drzew. Przy czym w zależności od systemu operacyjnego, przeglądarki i ustawień może się ta sztuka nie udać ze względu na zablokowanie apletu Javy.
Dopasowanie modelu ewolucji molekularnej: jModelTest 2 - linia poleceń
Na razie używaliśmy programu jModelTest 2 przez interfejs graficzny. Teraz sprawdźmy jak można uzuskać wyniki przez linię poleceń.
Uruchom polecenie (dopasuj ścieżki jeśli to konieczne):
Użyte opcje oznaczają:
-d atp6-dopasowane.fasta- plik wejściowy-g 4- sprawdź cztery kategorie gamma. 1-i- sprawdź modele z parametremI(Invariable sites)-f- sprawdź modele z nierównym udziałem różnych zasad-AIC- oblicz kryteriumAIC-BIC- oblicz kryteriumBIC-o atp6-jmodeltest-results.txt- plik w którym zostaną zapisane wyniki.
Domyślnie program sprawdza trzy pary (-f) modeli, co w raz z parametrami G oraz I daje w sumie 24 testowane modele. Można zwiększyć ich liczbę używając parametru -s i jednej z liczb z zestawu (3, 5, 7, 11, 203). Więcej szczegółów można znaleźć w manualu programu.
Zgodnie z powyższymi ustawieniami wyniki obliczeń zapisane zostały w pliku atp6-jmodeltest-results.txt. Jeśli chcesz przejść od razu do podsumowania użyj polecenia tail. Z kolei polecenie grep 'phyml' pozwoli znaleźć ustawienia dla programu phyml.
Programu można użyć także do konwersji pliku z dopasowanymi sekwencjami do formatu PHYLIP, wymaganego przez niektóre programy wyliczające drzewa filogenetyczne (np. phyml). Służy do tego opcja -getPhylip:
Nazwa pliku wynikowego będzie miała przedłużenie .phy
Program posiada jeszcze wiele innych parametrów, warto zajrzeć do manuala.
Dopasowanie modelu ewolucji molekularnej za pomocą programu iqtree
iqtreeProgram iqtree, będziemy niebawem używać do konstruowania drzew filogenetycznych metodą Maximum Likelihood. Można jednak zastosować go do znalezienia optymanego modelu ewolucji molekularnej. Prosty przykład wygląda tak:
Program wygeneruje kilka plików z wynikami, wśród których znajdziesz także drzewo filogenetyczne.
Znaczenie użytych opcji:
-m TESTONLY- znajdź model i wyjdź-nt AUTO- automatycznie dopasuj liczbę użytych wątków podczas obliczeń
Inną pożyteczną opcją jest -mset, która pozwala m. in. dopasować listę badanych modeli do tych, które są obsługiwane przez niektóre programy.
Na przykład poniższe polecenie wyszuka model dla programu mrBayes:
Jeśli używamy iqtree do wygenerowania drzewa filogenetycznego, znaleziony model zostanie automatycznie użyty w dalszych etapach obliczeń, o czym więcej w następnej części.
1 Ciekawą dyskusję na temat liczby kategorii gamma przy konstruowaniu drzew filogenetycznych można przeczytać tu. ↩
Last updated
